4
Yorum
19
Beğeni
5,0
Puan
648
Okunma

Yüreklerimiz yanıyor alev alev
Can damarlarımız sökülüyor tek tek
Gökyüzü karartılmış, duman duman
Bir memleket kül oluyor
Gözlerden kan akıyor
Tabiat ana can çekişiyor
Ülkem çölleşiyor
Gözler kör, imdadımızı duyanlar yok!..
Nedir bu Türk’ün makus kaderi
Yüzümüz hiç gülmeyecek
Soy sop karıştı, fıtrat bozuldu
Oğuzhan, Bilge Kağan, yiğit Kürşat’lar
Fatih’ler, Alparslan’lar
Nerede Mustafa Kemal gibi soylular?
Bet-bereket gitti peygamberler yurdundan
iyiliğe, güzelliğe dair ne varsa...
Vicdanlar körleşti
Türklüğün, islâmın içi boşaltıldı
Varlığımız bir canavara dönüştürüldü
Yok artık bundan gayrisi
Hilâlin dört bir yanını Deccal sarmış
Nefesimiz son durakta
Haberiniz var mı?!..
Eskiden kükreyen ülkü devleri vardı
Nere kayboldu yetmiş sekiz kuşağı
’’Hepimiz birimiz, birimiz hepimiz!’’ dediklerimiz
Ya toprak altı, ya da sümen altı oldu
Umutlar vardı haykırışlarımızda
Sesimizi, soluğumuzu kestiler
Ulvi bir dâvâyı mezara gömdüler
Ağlayabildiğin kadar ağla
Yeşerecek mi karanlık ülkemde umutlar?
Zafer Direniş
...
Karabulut’tan Sesleniş
5.0
100% (9)