kaybediyorum...
seni tek celsede...
umutsuz oluyor
yeniden...lerim
harflerim, hece
hecelerim on yüz bin milyon kelime
ama her kelime
etmiyor tek cümle
ben sana şimdi
sevdanın hecesiz divanını
sunuyorum...
kendimse def oluyorum
şehrimden...
heryer bertaraf...
karanlık-tan
korkuyorum...
ama hissediyorum...
bi yerlerden
ayrılığın hınzır uğultusunu
içimde ise sıkılmış
bir sivil cenin
çokça çaresizliğini düşlüyorum...
biliyorum sen hiç olmadın
olmayacaktın
ama...
tükeniyorum, tüketiyorum
sözcüklerimi ve vesairelerimi
ısıtıp önüne koyuyorum
vakitli vakitsiz...

yalnızca üçüncü şahıstım
bayım sizce
sadece...
seni tek düşlüyordum
tek-lifsiz bir duş gibi

şimdi bir iskambil falında
sinek valesisin sen
kupa kızın ise sende kalsın
neyse...
ben senin en çok yalanından korkuyorum...
yalın insan,
ve sevdiğinin umduğun kişi olmasını diliyorum...
şimdi (ben) gideyim
aşk size kalsın....