Har

bu iklimsel değişim
bana yaramadı
serhat ellerin serinliği tenim
şubatlarda ceketsiz gezerim
içimde bir yangın memleket
bir değil bin yanıyorum

serinlenmiyor içim
kavunlar kösele olmuş
kırk karpuz kes kırkın içi geçmiş
su soğuk onunda tadı yok
nesli aslı yok eden bir bozulmuşluk
bir damla bir nefes bir hayat bir ömür

insanlar bezgin mi bezgin
bezgin mi üzgün mü yorgun mü
birbirinden uzadıkça mesafeler
eller ellere değmeyince kınada
içinde yaşanmayan yalnızlık
insan kendine sığıntı

dudak lokmaya değse diş gezmiyor
incecik gömlek bedene ağır yük
kapı pencere dilsiz sessiz esmiyor
kesmiyor o tel tuğla klimalar
aklım bana zülüm ediyor
akıl çemberinde preste

kurt uluması köpek havlaması tilki dansı
kefenimi çekiştiriyorlar kapmışlar makası
mirasım yağmalanıyor hunharca
ağzımda dişim parmağımda yüzüğüm
bahçede ağacım fidanım dalım çiçeğim
özüm toprak tohumum toprak

gül bende açar

Ahmet Coşkun