KUMBARAM.
Çömlek kumbaram
Birikti hep haram,
Gençliğim ilkbahar,
Yaşlandım sonbahar,
Ne dermanım kaldı,
Ne de çömleğe atacak param,

Yarın dedim hallederim,
Secdesini arakladım,
Minaresini devirdim,
Tamam, döneyim artık,
Koşa Koşa gideyim dedim
Soluk soluğa yığılıp kaldım,
Yaşlandım gücümü tükettim,

Dün boğalar gibi azgındı nefsim,
Gözle dille bedenle sapıttım,
Mideye ise haramı kattıkça kattım,
Dünyayı kalıcı sandım aldandım,

Puslu ve kanlı gözlerim ile ,
Sisli bir vahaya yöneliş,
Son umudum son çırpınış,
Mescidinin kapısına yaslandım,
Dayanamadım orada da uykuya daldım,

Gençliğimi Boşa harcamışım,
Günah yükünü de yüküyle almışım,
Döndüm geriye bir baktım,
Hep Zarar etmişim ziyan etmişim,
Keşke muhasebesini de tutsaymışım,

Ne olacak halim dedim,
Çıkar bir yol var mıdır?
Yola çevirdim dümenimi,
Tek yönlü yola girmişim,

Çıkmaz sokakmış göremedim,
Sordum ahalisine ne yapayım ,
Ahalisi de sessizlik yemini etmiş,
Meğersem orası da ’Mezarlık’ imiş.

Kırdım Çömlek kumbaramı,
Satayım dedim günahlarımı,
Kendime de sakladım sevapları,
Beş kuruş etmedi Kimse almadı,
Üstüne de istediler sevaplarımı,

Elbet Tövbe kapısı açık,
Velâkin tövbeye kalbim zayıf,
Dedim ’Afüv’dür’ Tevvab’dır’,
Ömrümün son ’Dem’inde,
Olsam bile sığınayım Rabbime,

İlk liman da son liman da,
İllaki ’İMAN’ Vallahi ’İMAN’
Yoktur! Ondan başka Er Rahman,
Secdem de Sağıma soluma Selam veririm,
Gönlümü ona açarım, Ondan Affımı dilerim,
Buradan Tüm Dostlara ’SELAM’ ederim.