--Gecenin Orta Yerinde--

Unuttum bak işte,
Bıraktım dünü geride dediğimiz bir anda
Bir de bakıyoruz ki;
En umulmadık biçimde,
Uykusuz geçen bir gecenin tam orta yerinde
Ya rahmetli Zeki’nin bir bestesinin içli nağmesinde
Yahut mızrabının telinde Sadun Aksüt’ün
Ya da “kara trenin” gecikmesinde
Küt! Diye
Hiç olmadık yerde düşüveriyor aklımıza
Unutmak isteyip de unutamadıklarımız...

Ve,
Hasret yangısının sancılı okları saplanır hançeremize...
Kırık dökük ama acılı anıların kıskacında debelenip durur yüreğimiz
Kafesinden fırlayacakmış gibi sancır inceden ince...

Yılan gözlü, kara gecelerin sıfır üçlerinde sineye inen kor;
Kavurdukça kavurur hasreti...

Alabora olduğumuz zamanlarda sığındığımız haliç rengi gözleri arar bakışlarımız...
Avuçlarımıza bıraktığı yüreğinin fırtınasına tutulup,
Depreminde sallandığımız bahar bakışlı nazlı dilber sokulur hayalimize gizlice...

Düşünürüz ellerimiz şakağımızda;
Şimdi nerededir...
Nasıldır...
Kiminledir...
Halen, ışıl ışıl mıdır yosun gözlerin mor bakışları...

Yangın üflemeyle avutulmazmış
Kasvetliyse sevda uyutulmazmış
Gönül sevmeye görsün helee
Asırlar geçse de unutulmazmış...

Dursun Elmas