Kamyonlar geçiyor kapımın önünden.
Eksozları çok pis kokuyor gerçekten.
Yokuşlarda homurdanıyor kamyonlar.
Nefes alamaz oldu bütün insanlar.

Geçerken tozu dumana katıyorlar.
Gürültüden ortalığı yıkıyorlar.
Toprakları bıraktılar derelere.
Onları hep yolladılar denizlere.

İyiden titriyor şehirin yolları.
Kirlettiler tüm bahçeleri, bağları.
Kuruyup gazel oldu bütün bahçeler,
Sabahları ötmüyor minik serçeler.

Yolu ortalar hafriyat kamyonları.
Asla düşünmezler başka araçları.
Çabucak geçerler meskûn mekanları.
Bundan oluyor trafik kazaları.

Canımıza tak etti egsoz kokusu.
Sanki delinmiş mübareğin borusu.
Hep yokuşlarda püskürtüyor dumanı.
İnanın önemsemiyorlar insanı.

Çıldırdı bizi öten korna sesleri.
Vallahi çoktan sağır etti bizleri.
Gündüzleri pek çıkılmıyor sokağa.
Artık sağlıklı yaşam kaldı Allah’a.

Taşıdılar toprakları, ağaçları,
Çıplak bıraktılar onca ormanları,
Nerede o eski mangal sefaları.
Kamyonlar götürdü bütün umutları.
Necmi Özyurt