derinlerde ki sesin,
çağlayanımdan yansımasıdır
rürgar çarpan kanadımda ki ağıt,
bir kapı vardır hep;
içeriden, en uzak dışa,
ve bambaşka hayatlar
kekik rengi güller gibi,
dağa benzer;
asil, ama yalnız...

dışarda bir hayat daha var,
yüzü ölümden beyaz,
zamandan saklı kalan,
yağmuru beklercesine;
bulutlu gözleri,
saçları mavinin kefeninde toprak,
teni bir kaç şiirden fazlası,
yada arasıra sohbetlerimiz,
canımız yanasıya...

dışardan içeriye açılmadı kapı,
o hayat hep en uzak ,
en buruk farkım,
daha az evvel uğurladım
tüm dağınıklığı,
bu yüzden elveda kokuyor ellerim
yerine koyamadığım
bir tek sen kaldın,
dışarda kalan hayat gibi
hep en uzak,
zarfın içinde ki tek yabancı...


// durulsun istiyorsun
bulanık bakışlarında kalanı,
ve sen ordaydın,
kapı sonuna kadar kapalı,
ben şiirlerin den
az daha yalnız..//


KADAVRAMIN, düşleri..

karan