Ayıp der yapamazdın sende olsan yerimde
Anlatılmaz; oğlana, kıza, bu yaştan sonra
Kınamasalar inan hadi dön gel derim de
Çok görür herkes bunu bize bu yaştan sonra

Sanırsın ki dünyanın derdi, gamı, hep bende
O esrik duygularım çınlar durur mahzende
Anlatılmaz kimseye yıllar yılı çeksen de
Her şey başka dokunur öze bu yaştan sonra

Şöyle gidip uzaktan temaşayla bakmak var
Bir teneke gaz dolu bir elinde çakmak var
Şu vefasız dünyayı tutuşturup yakmak var
Yürek nasıl dayansın köze bu yaştan sonra

Kırk yıl yürüdüğün yol gene başa dönmüşse
Ümitlerin tükenmiş gerçek düşe dönmüşse
Yaşadığın mevsimler hepsi kışa dönmüşse
Daha gerek var mıdır yaza bu yaştan sonra

Her akşam kederimden kahrımdan içiyorsam
Duygularım sarhoşsa kendimden geçiyorsam
İkimizin sırrını herkese açıyorsam
Gerek var mı bir başka söze bu yaştan sonra
*
Boş ver Erdal’ım boş ver, etme bunları tasa
Düzen böyle kurulmuş, böyle yazılmış yasa
Madem ki dünya fani, madem ki ömür kısa
Gayrı çıksan ne olur düze bu yaştan sonra