Küçük bir can yaktım bugün
Ölecektim o an sanki kahrımdan
Bir küçük can da bendim daha dün
Anılar geldi gözümün önüne o yıllardan

Saçı başı dağınık cılız bir çocuk
Üstünde eski kirli mavi bir gocuk
Oyuna da hasret kalacak yavrucuk
Ölecektim o an sanki kahrımdan

Resim değil çekilen tıbbi bir film
Sus demeye varmıyor ki dilim
Çaresiz böyle acılara ilim
Ölecektim o an sanki kahrımdan

Bencillikte değil bu yaptığım
Görülmedi böyle zamanda saflığım
Paraya tapmakta değil amacım
Ölecektim o an sanki kahrımdan

Görünce babası yazık büktü boynunu
Anlıyordum gözlerinden o anki duygusunu
Sırtladı yine şefkatle baba yavrusunu
Ölecektim o an sanki kahrımdan

Kurtaramadım kendimi vicdan azabından
Bir şey yapmalıydım çok geç olmadan
Sabır dilemekti yaptığım yine Tanrıdan
Ölecektim o an sanki kahrımdan

Saramazdı hiç bir şey Ahmet’in acısını
Kimseye vermesin yaradan evlat acısını
Yaşadım Ahmet’le o acının aynısını
Ölecektim o an sanki kahrımdan

22.şubat.1997 günü yaptığım kazada
ayağı kırılan küçük Ahmet için olay gecesi
hissettiklerim.

Hayrettin TARHAN