benim
el değmemiş dokunulamıyan
arasırada olsa hayatı bekleme salonlarına
aldığım
hayallerim vardı
varmışçasına bulduğum yokluğunu yaşadığım
sevilmeyi beklemeden
sevmeyi sevdiğim
hayallerim vardı benim
isimsiz acılara inat
kalbimi vefasız avuçlara bırakarak
bir bilmece gibi yaşadığım
ruzsuz ruhlardan medet bekleyen
hayallerim vardı
çılgınca hoplayıp zıplayan
beni benimle paylaşan
hiç biz olmayan
hep ben olarak kalan
hayallerim vardı
hayallerim vardı benim
karanlıklardan korktuğum gecelere
sığındığım
aşka aşık olduğum hibe ettiğim taş yüreklere sevdalarım vardı
baktığım kadar uzak
göremediğim kadar yakın
hayallerim vardı
avuçlarımda diken olarak kalacağını bildiğim
her defasında daha sıkı sıktığım
yumruğumu
yanlış yerde söylenen doğrularım
doğru yerde yaptığım yanlışlarım vardı
ölümü beklediğim her an anlaşılmaz
kurduğum kendimce
hüznü akıttığım gözlerimde
alabildiğince benim
ilmek ilmek işlediğim ruhuma
yalnızlığıma tutunduğum
Hayallerim vardı...