Dünya yolunun kenarında,
Uçsuz bucaksız maviye doğru yükselen
Çok büyük, selvilerin sallanışı var
Turnaların kanatlarındaki son kızıllık
Bulutların şalından bir örtü boyunlarında
Yaban lalelerinin kışkırtan çağrısını duyarsın.

Dünya yolunda insanlık bir et dalgası gibi geçer.
Işıklar zamandan kaybolur gider
Gül çalılıklarından kuşlar iner kalkar
Onlara ve güllerine karşı merak ve sevgi duyar
O kadar yüksekte ve o kadar yüksekte ki âşık olurlar,
Sürünen ışığın içinden geçerler sen görmesende
Fakat onlar vardır.

Vardır onlar kendi alemlerinde
Bir et dalgası değil geçip giden,
Kalplerinin giderek daha çok aşkla çarptığını hissederler
Bilirler her güzel şeyin bir kötü karşılığı olduğunu
Gülleri ararlar dikenlere aldırmadan
Sadece anı yaşarlar.


İnsanlık onları anlamadı
Yaratmanın eşsiz tatlılığını bilirler
Dünya yolunun kenarında duran ve akan
Nehirler vardır şemboylarla çevrili
Orada başlar oluşumlar
Çok uzaktır bize çok dünya yolunun kenarında
Biz gitmesekte, görmesekte
Çünkü onlar var.



M.Y.