Aşkta gülmeyen şair, hep huzuru aradı
Bakışların da bile, bak dünlerin izi var
Kendini feda etti, bilmem neye yaradı
Kimsenin bilmediği, duyguların gizi var

Sadakat aranıyor, bitmiş artık güvenler
Kaldımı bilmiyorum, bir birini övenler
Onun baktığı yerde, gülüşürken sevenler
Yara alan yürekte, inceden bir sızı var

Seviyorum demenin, bil ki anlamı derin
Maddeleşen ey duygu, işte senin eserin
Nerde efsane aşklar, nerde Ferhatla Şirin
Sevdada bahar bitti, hazanı var güzü var

Bizler kabul ederiz, gitmese bile hoşa
Gönüle söz geçmiyor, geçsede sözün taşa
Bazen de değişmiyor, yaptığın çaba boşa
Önceden belirlenen, kader denen yazı var

Alakasınz kişiler, üretir fesat, haset
Karşılık ver bunlara, istersen uyma peset
Her şey düzeldi derken, sarıyor başa kaset
Sevilen her güzelin, edası var, nazı var

Hesabı yapılmakta, geçen her türlü anın
Bazen de tuzaklarla, çvriliyor her yanın
Ne kadar sevdin diye, sormadımı cananın
Kalpte sevginin bile, çoğu da var, azı var

Bazen haddi değil de, boyu da aşıyoruz
Yürek yangınların da, kalınca şaşıyoruz
Hayat denen bu ömrü, böylece yaşıyoruz
Dost olarak elinde, Lüzumsuz’un sazı var

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ