Domurlar yaprak açar, dal olur,
Yaprağı yaz bitmeden dalında kurur,
Mevsimler geçer yaz, güz, kış olur,
Dededen toruna miras gibi durur,

Doğarken emeklerken ve yürüyüp koşarken,
İlk kez aşkı o gölgede tattın sen,
Vurulduğun bir çift göz, sırma saç ve birtek ben,
Neticede gölge yakalar ensenden, güneşi görmeden,

Çocuklar torunlar annen ve baban,
Deden ve daha öncesinde ki atan,
Bu gölgede hayat çiçeği açan ve solan,
Sonunda anladılar hayat bir yalan,

Kökleri uzamış koca ağacın
Dalları gölgesi dik bir yamacın,
Hakikattir her anında senin amacın,
Kral olsun o gölgede kalır, Tahtın ve Tacın,

Kimine soylu derler kimine çingen,
Kiminde çarık yoktur, kiminde cepken,
Hak kimi sever ne bilirsin sen,
Hakikati kapatan koyudur gölgen,

Yıldızlar toz olur sükunete bürünür,
Yapraklar dökülür kökler görünür
Bitmeyecek sonsuzmuş gibi görünür,
Bir koca ağacının gölgesinde geçiyor ömür,