6
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
672
Okunma
Bülbül eder’ iken, gülüne feryat.
Gülünü dalından, kıran utansın.
Aşığa şu hayat, olurken sırat.
Yüreği parça, parça eden utansın.
Geceler yıl olur, seven aşığa.
Gündüzler zehirdir, seven maşuka.
Yorgun gönül aşkı, nasıl taşıya.
Aşka vefasızlık eden utansın.
Bu aşk anlatılmaz, dil aciz kalır.
Sevdasız gönül söyle, aşkı ne bilir.
Ah çektikçe yürek, sessizce erir.
Yüreğe köz atan, kullar utansın.
Çiçeksiz dal gibi, kurudum kaldım.
Susuz bir gül gibi, dağlarda soldum.
Garip bülbül gibi, hasretle öldüm.
Ölmeden mezara koyan utansın.
Muhlis SÜNBÜLCÜ.
5.0
100% (7)
Cevap Yaz