vaktin sadeliğine,
soyutladığım zaman;
varlığımı,
yok saydığın nefesime,
yok olana kadar kanıtlayan,
bir de korku,
siyaha benzeyen o gölge,
bütün amanlarsa YALAN..

tutunamayız,
kaybolur bir zaman
yaşadığını sanıyorken insan,
dermansız saatte,
ukela renkler;
teveccüh edebilir gece,
inanmak zor,
geceye sığınmak
kolay olan..


sahi ;
hangi ölüm bana,
sensizlikden daha yakışır,
kabul edermi toprak,
sonsuzluk menzilinde bedeni
var mı ? öyle bir zaman,
yüreğinin etekleriinden;
ömre yankılanan..


avuçlarıma ilikledim tenini
bunca z/ amansa senin,
kavramını yitiren cümlede,
mevsimin can damarında;
dualarda sesin,
usulca uyudu şehir,
gökyüzü,
hatta gözlerinde ki deniz,
teslim olur gibi,
tutuşdu şiir,
giyindiğim bu idam;
bilmedim kimin,
sabaha niyetli
dilimde z/ aman
sahi, unuttum;
seni unutmaya ç/ alışmak,
nasıl bir direnişdi..


karan

"KADAVRAMIN düşleri