TEBRİZLİ ŞEMS


l

Tebrizli güneşti
Ebu Bekir Kirmani’den
Baba Kemal Cündi’den ders aldı
Ona Mevlana muştulandı

Harikalar keşfoldu o gizledi
Sonra dedi:’ Ey alemin sarrafı beni tanı ’
Ve attı elindeki kitabı alıp suya
Adı uçan Şems’ti

Bir yerde durmazdı
Onunla sohbet arkadaşı oldu
Allah için (onu) sevdi
Ve sevildi(onun tarafından)

İki sevgili birbirinde yok oldu
Kalabalıklardan kaçtı
Hasret çekti ve çektirdi
Ayrılık çekti ve çektirdi

Tekrar kavuştu aşık ile maşuk
Ama çok sürmedi
Öldürüldü
Aşk için öldürülen


ll

Şems dedi :
’Subhani maazama şani’
Kendimi tesbih ederim
’Benim şanım ne yücedir’ diyen
’Bayezid mi büyük
Biz seni hakkıyla bilemedik diyen
Peygamber mi’

Mevlana dedi:
’Alçak gönüllük gösterdi efendimiz
Onun batını büyüktü
Doymadı rahmete doyamadı bir türlü
Bayezid’inse küçüktü kabı
Taştı hemen
Muhammed sığmadı dünyalara’

İkramlara karşılık verirdi

Şam’da bir Hristiyan gençle satranç oynadı
Sultan Veled onu bu halde buldu
Müslüman oldu genç tanıyınca Şems’i
Kıskançlığa kurban gitti
Ve bir kuyuya attılar cesedini


lll
Buyurdu :
’İlim yolunda çok engel vardır’

Buyurdu:
’İlim üçtür
Zikreden dil
Şükreden kalp
Sabreden beden’

Buyurdu:
’Edepsiz insan
İnsan sayılmaz’


Ahmet Kemal