Ata mirası sevgi sayemizde müzelik.
Zulme karşı durmadık kalbimiz oldu çelik.
Sevda barajı tutmaz, her yanda açtı delik.
İhtiraslar ayyukta, sevdalar heva oldu.
Gönül saraylarına yılan çiyanlar doldu.

El pençe divan durmak dedemle göçtü gitti.
Dünyayı lanet sardı, bizi çirkefe itti.
Huzur denen ilacı, medeniyet tüketti.
Çalışmak yaya kaldı, iş güç bedava oldu.
Şöyle bak etrafına, dünya boş beleş doldu.

Amaç, gayeden yoksun, menzilsiz ilerledi.
Liyakatsiz bir nesil, gençliği belirledi.
Dünya çelmeyi taktı, bütün ipler gevşedi.
Meslek ahlakı kalktı, her şey avanta oldu.
Alemden bir resim çek, içi şantajla doldu.

Benden bana hediye bir tükenmez kalemim.
Ne yeisim yok oldu ne de gitti elemim.
Dünya neden bozuldu, bunu bizden bilelim.
Nefes almak güçleşti, sanki berhava oldu.
Gerçek olan dünyanın, içine sanal doldu.
22.06.2021 Muammer KARS