2
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
550
Okunma
Bindokuzyüz altmışdokuz da,
Almanya’ya sonra Hollanda’ya,
İşçi olarak geldin avrupa’ya.
Eşinden ve evlatlarından.
Ayrı idin yıllardır vatanından.
Çocukluğunu hiç yaşamadın
Mutluluklara hasret kaldın,
Dertlerden hiç kurtulamadın.
Ne yakınından ne uzağından,
Huzur görmedin dünyadan.
kaybedince ağabeyimi, annemi,
Yıllardır kapattın içine kendini,
Dedin “Ne çare Allah’ın takdiri.”
Gözyaşını kalbine akıtmaktan,
Ağırdı saçların ağlamaktan.
Senin gölgeni bile özlediğimisin,
Yaşadıklarınla hayat rehberimsin,
Zira yalnızlığın içinde benimlesin,
Eksik olmayacaksın duamdan,
Huzura kavuştursun yaradan.
Erkut Dinç.
20-06-2021
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz