Büyüdü yüreğimde on altı yıllık özlem.
Baba yuvadaki sır, izi sürer her asır.
Kainata her zaman senli yaparım gözlem.
Hayat artık zorlaştı, tüm objeler muntasır.

Hasretinle hardadır, çiçek açan yüreğim.
Hep seni düşünürüm, senli yaşayışımı.
Öğütler örgüsüyle sırt verdiğin direğim.
Variyetsizdik amma o mutlu paylaşımı.

Okula gönderirdin, ayakta kara lastik.
Cehaleti yenmek için okumak şart diyerek.
Zihnimizde yer etmezdi kat’iyetle fantasdik.
Yola revan eylerdin başarı dileyerek.

Yetim ve öksüz idin yuvanı hep korudun.
Karanlıklara karşı ışık saçan nurudun.
Zor hayat şartlarıyla günden güne yoruldun.
Bırakmadın elimizi güven verdin bizlere..

Özlemin had safhada kızının kahramanı.
Bir güne hiç sığar mı her gün yüreğimdesin.
Aklımdasın fikrimde şimdi hazan zamanı.
Çoğu zaman düşümde , her an nefesimdesin.

Babamsın..babamsın..dünyadaki çabamsın..
Evlatların el verir açık amel defterin.
Öğütlerin ışıktır yürüdüğümüz yolda.
Babalar hep fedakar, cennettir senin yerin.


Emine Balı Oğuz.