Çorap gibi giysem umutlarımı
Yüreğimi ısıtmıyor
Zincirle bağlasam hayallerimi
Durmuyor kaçıyor

Bir kapı açılıyor
Ömrüm baharın içinden kış gibi geçiyor
Gözlerim baharı seyrederken
Güllerin gölgesi pencereme vuruyor

Bulutlar çoğalıp yağmur yağıyor
Yağdıkça
Güneş üzülüyor
Bulutlar dağılınca
Güneş gülüyor

Ansızın sırlarım ifşa oluyor
Bedenime yalan değiyor
Bu bana çok ağır geliyor
Adını koyamıyorum

Temeli sağlam yalnızlığımın
Rüzgarda savrulmuyor
Başımda bir gölge
Üşütüp duruyor

Üşüdükçe hayatın fırçasına daha çok sarılıyor
Renksiz bir sabahı güzel bir günün boyasıyla boyamaya çalışıyorum

Sanki gözlerim mühürlü
Sevgi yüreğimde blokeli
Ne yapsam çözülmüyor

Üzülünce ayrılık gülüyor
Sevgi ağlıyor
Ömrüm bahardan kış gibi geçiyor
Güllerin gölgesi pencereme vuruyor
Yalnızlığa yetim günün bir sabahı daha doğuyor