Ömrüm kış kıyamet
Büsbütün sükût
Gönlüm, çek git diyor
Geçmeden vakit
Her adım başında
Mazluma hudut
Hayduda çift yönlü
Yol vermiş felek!

Gür akar soysuza
Kesilmez suyu
Yoksulun çeşmesi
Kör tapa, kuyu...
Ya desen adalet
Yetişmez boyu
Sanırsın haksıza
El vermiş felek!

Bebeyken gül yüzü
Bilmezdi leke
Girdi aramıza
Büründü kürke
Öğrendi haramı
Gelmeden kırka
Nefsini, insana
Al vermiş felek!

Ver ağlar varlıkta
Doymaz, şükrü yok
Var anlar yoksa da
Gözü gönlü tok
Arıya petekten
Pay düşer az çok
Ayıya kovanla
Bal vermiş felek!

Yüz güler bir ağlar
Bakasın yüzsüz
Yüz gerek yükseğe
Çıkasın yüzsüz
Kir çıkar ar çıkmaz
Yıkasın yüzsüz
Yüzlere yüzlerce
Hâl vermiş felek!

Yüksek dersin anlar
Dağ ile kule...
Büyük dersin fırsat
Kâr ile hile...
Aşklar bir gecelik
İffet, nafile...
Kimine hayâyı
Zül vermiş felek!

Dilim tutuk kaldı
Görünce dostu
Eğnine geçirmiş
Bir aslan postu
Dönmemle sırtımı
Bir fena tostu
Aslını gizleyen
Kul vermiş felek!

Yaşadım bir altmış
Bilmeden geçti
Ömrüm çok çileden
Çelmeden geçti
Gam çeken yıkıldı
Zulmeden geçti
Yanana harınca
Kül vermiş felek!