Bugün ayın on dördü canım benim
Akşam oldu, küçük penceremden baktığım gökyüzü
Uçsuz güzelliğini esirgemedi benden
Her ne kadar ellerimi sana uzatacak kadar özgür değilsem de
Bugün ay’ın ondördünü gördüm penceremden…

Sohbet ettik bizim değişmeyen volta takımıyla
Farklı olsun diye tabur gibi dizildik, biraz gezindik
Mekân dar biliyorsun, nereye atsam elimi duvar
Burada özgürlük dediğin canım benim,
İşte bu kadar!
Bildiğin mahpuslardan farklı burası
Burada pencereler kuşlara yasaklı
Hiç mi konmaz?
Hiç konmuyor.
Demek diyorum, dışardan haber salan olmuyor…
Kuş kanatlarına bağlayamıyorum ümitlerimi
Gökyüzünde gördüklerim de, çok uzaktan geçiyor
Görüşlerde geliyorsunuz ya parça parça işte o yetiyor…

Selvican ben mahkûm değilim yaşadıklarıma
Benim esaretim bir sana,
Seni de hasret bıraktım ya bana
İşte bu içime sinmiyor…
Ben ne yaptım desem de fark etmiyor
Geri döndüremem ki düşündüklerimi
Aklımdan geçenler bir türlü değişmiyor…

Selvi’m gözbebeğim, geçecek herşeyim,
Sabret…
Hazanlara salma kendini
Düşündük diye öldürmeyecekler ya bizi
Ağlayıp da üzme çocukları, sen güçlü kadınsın
Sakın aratma beni
Kızdan korkum yok da,
Oğlanı kolla, şimdi onun en deli çağı
Babasızlık zor Selvi’m biliyorum
Kadınım sana güveniyorum…

Bugün ayın on dördü canım benim
Dışarıdayken bile bilmezdim, ay’ın hallerini
Bak burada onu bile öğrendim
Bugün ay’ın ondördünü Selvi’m, penceremden seyrettim…

Burcu Bir