3
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
575
Okunma
Fahrunnisa dön bir bak hayat denen oyuna
Kimine perde açık kimi çoktan silinmiş
Düşün değer mi çile üzülüp şuna buna
Kimi tahtından inip ’tahta at’ına binmiş
Anlamını yitirip bakan göz mü zavallı
Anlamaktan yorulmuş yürek mi Fahrunnisa
Çölün orta yerine düşen söz mü zavallı
Bir türlü varılmayan erek mi Fahrunnisa?
Karmaşadan beslenen harfler sağanağında
Satır aralarına yaslıyorum başımı
Yokum yoksun şiirin solunda ve sağında
Yokluğa siliyorum görünmez gözyaşımı
Fahrunnisa hep umut hep umut diyordum ya
Şimdi sen bana söyle şimdi sen beni avut
Aklımı ve kalbimi istemeden yordum ya
Şimdi sen de bir masal anlat ve beni uyut
H.
5.0
100% (7)
Cevap Yaz
