MARUZAT

Yok, yoğa karıştı azdı dertleri
Çoluk, çocuk açtı, düşmüştü dara
Kararını verdi çıktı ileri
Son umut diyerek düştü yollara

Danışmaya dedi maruzatım var
Şalvarlı adama çetrefil yollar
Silah, bomba yok ki sözden ne çıkar?
Çığ gibi büyüdü içinde yara

Hali ahvalimi anlasa ne gam
Mağrur bakışlarla kaş çattı adam
Fena incinmişti sözleri çok ham
Dikti gözlerini karşı duvara

Garibim kendince derdini döktü
Dizleri büküldü kenara çöktü
Terini silerken içini çekti
Buğulu gözlerle garip fukara

Dermansızca baktı sola, sağına
Doğruca yöneldi çay ocağına
Asırlardır süren dert sağnağına
Ne yapsa, ne etse dönmedi kâra

Fakirlik düşmüştü benim payıma
Koyamadım gitti işi rayına
Şekerim tükendi atsam çayıma
Çoktandır suyunu çekmişti para

Aylardır kesiktir ceryanım, suyum
İsyancı değilim mülayim huyum
Ha bu gün ha yarın ben bir yolcuyum
Bilmem çıkar mıyım gelen bahara

Vergimi veririm, algımı almam
İyilik yaparsan altında galmam
Acımdan ölsem de hâşâ ben çalmam
Ne olur derdime bir çare ara

Hanım size ömür bir oğlum şehit
Ülkemi severim dost, düşman şahit
Eğer diyeceksen bana ne öl git
Anzeri ağzından kurtuldu nara

Ozan Anzeri