Biz çocukken mutluyduk hayallerimiz vardı.
Çelik çomak oyunlarla koşmak spordu kârdı.
Bir sofraya on kişi, sere serpe sığardı.
Şimdi şato evimiz in ve cin top oynuyor
Eski diye hiç kimse, artık eve koymuyor.

Top oynamak bir hayal ip atlamak sıhhatti.
Şimdi şu sanal kutu akılı baştan attı.
Hiç bir şeyimiz yoktu oyuncağımız kıtı
Şükür her şeyimiz var herkes sanal oynuyor.
Bilgisayar, gençleri artık rahat koymuyor.

Puzzle, papçi revaçta evcilikler kayboldu.
Bez bebekler çok küskün hatıralar yok oldu.
Gençler güneşsiz kaldı renkler sarardı soldu.
Hayaller cansız sönük artık robot oynuyor.
Oyunlar telefonda başka bir şey koymuyor.

İp atlamak bir dir bir severek oynanırdı.
Körebeler hasmını hissederdi tanırdı.
Çocuklar büyükleri bir kahraman sanırdı.
Şimdi kahramanımız Fil Necati oluyor.
Anneler çocukları sokaklara koymuyor.

Bırak eli kirlensin çamur olsun çocuklar.
Bir gün raflara kalsın şu sanal kutucuklar.
Nezaket kuralına rakip olsun sucuklar.
Çocuklar dürümlere acıkınca duymuyor.
Çocukları sokaklar, bekçi olmuş koymuyor.
06.06.2021 Muammer KARS