ANNEM

Yine yalnız,
Yapayalnız bir sokaktayım,
Bana küs,
Benim olmayan,
İnsanların içinde,
Kaderime küsüm,
Bir de ona...
Dün ki güzelliklerime annem;
Dün ki güzelliklerime!
Ben değilim beni çirkin yapan,
Ben değilim kaderimle
Yaz-boz oynayan,
Ben değildim hayatı
Oyuncak sanan,
Şimdi ben annem ben;
Hayata çelme takan,
Bütün güzellikleri yıkan,
Yıktıranlar utansın.
Saf masum bir dünyaya,
Günah tohumu ekenler,
Beni yalnız,
Yapa yalnız bırakanlar,
Dünümü alanlar utansın annem,
Dünümü alanlar...
Çok cahil birisiyim,
Kalemi değnek görenlerden,
Sahi annem ;
Bu kalem değnek olsa,
Kaç koyun otlatırdım ?
Biz de koyunmuşuz meğer!
Milyonlarca çobanın içinde
Bir kaç koyun...
Milyarlarca koyunun içinde
Bir kaç çoban...
Sahi annem;
Çoban olmak nasıl bir şey bilir misin ?
Ya koyun olmak?
Kendine bir arkadaş,
Koyun da bulamayıp;
Yalnız kalmak...
Güneş tutan koyunları
Bilirsin değil mi annem?
Hani iç içe girerler,
Hani bir birine yaslanır,
Destek olurlar.
Ama annem,
Bizde o da yok!
İç içe girip,
Destek olacağım
Yaslanacağım bir...
Dostum bile yok annem,
Bir dostum bile...
Dedim ya yalnızım!
Yapa yalnız...
Yirmi beşten sonra çalınır kapım,
-Gecenin bu saati kim o ?
-Gece mi ?
Yirmi beşte gece mi oluyor annem !
Hani gündüzün,
Aydınlıkların başlangıcıydı yirmi beş,
Hani...
Hani hayatın ilk baharıydı yirmi beş,
Hani umutların adıydı yirmi beş,
Geçmeyen saatler,
Yaşanmayan yıllar,
Ve uzaktan baktığım baharlar...
Hani baharlar vardı önümüzde annem;
Yirmi beşleri kıskandıracak baharlar,
Hani çiçekler açardı o baharlarda,
Çocuklar salıncak kurup,
Oynardı.
Çocuk dedim de aklıma geldi,
Baharlar çocukluğumda kalmış annem!
Bu gün yaşanamayan baharlar,
Dün ki çocukluğumda kalmış.
Dün bahar mıydı?
Dün de yağmur yağıyordu
Be annem...
Sırılsıklam bir halde;
Kitaplardan okurduk hani,
Baharları,
Özlem duyardık,
Sevdalanırdık,
Dedelerimizden kalanlara...
Ama annem;
Bu sevda bitiyor,
Torunlarımız bizi okuyamayacak,
Kendi yaşayamadıkları baharlar,
Bizimle de yansımayacak
Benliklerine.
Onlar da yalnız kalacak,
Üşüyecekler benim gibi,
Temmuz güneşinde,
Yandıklarının farkında olmayacaklar,
Yalnızlığın derdinden,
Bizim yalnızlığımızı da ,
Bahar görüp...
Serinleyecekler belki,
Hiç bir şey anlamadın değil mi annem?
Çoban olabilseydim milyarlara koyuna,
Veya milyonlarca çobanın koyunu,
Olduğumu bilseydim...
Biz anlatmasını,
İnsanlarda senin anladığını,
Bilirdi annem,
Anladığını...

25/07/1999
Esenler/İstanbul