Uzaklardaki fakirhaneme şafak söküyor
Hâlâ uykulara firar yorgun gözlerim
Akşamdan kalma çilingir sofram
Nice yıllarımı geri getirdi, seni hatırlattı
Yalnızlığın acılarını bir bir serdi hıçkırıklarıma...

Alıp götürdü sürgün yediğim caddelere
Süründüm yerlerde andıkça seni
Koynumdaki fotoğrafınla konuşurken
Yaşlar sel oldu arnavut kaldırımlarda
Attım kendimi Bakırköy’ün tımarhanesine...

Ben ne yaptım sana seni sevmekten başka
Deli divane bıraktın ortalıkta
Beyaz sayfalar açsaydın ölür müydün
Karartın hayatımı, sensiz iyi değilim
Hiçliğim ortalıklarda sürünür ararken seni...

Pusatları kuşanıp akın başlayacak yüreğine
Aşk meydanında vuruşacağın seninle
Muzaffere erdiğimde diyeceğim
’’Mehtap’ım ol, yollarında can vereyim!’’
Kalbim teklerken nefesim yetecek mi aşkına?

Zafer Direniş
...

Karabulut.