Nasılsın iki gözümün bebeği.
Seni bugün hasretle andım.
Dedim ki şimdi yanımda olsan,
Sarardım seni kollarıma.
Koklardım seni, öperdim arsızca...

Nasılsın, iyi yürekli sevdiğim.
Hani bir zamanlar göklere bakıp,
Hayaller kurardık.
Uçurtmaların uçmasını,
Uçan kuşların kanadına bağlardık.

Nasılsın, iyilik meleğim.
Şimdi o meşhur buluştuğumuz yerdeyim.
Hani, hani olur da bir gün yine gelirsek buraya,
Bilmem nasıl anlatayım şimdi buraları sana.
Buralar sensiz çok sıradan anlasana...

Nasılsın yüreğim.
O kadar çok ki sana olan özlemim.
Yazmak istedim, bilmem ki daha nasıl diyeyim.
Biliyorsun hasret çekince ben hep böyleyim.
Birazdan yine yalnız kalkacağım buradan.
Hasretle sana yazdığım bu satırlarımı,
Arada buraya uğradığımda okuyacağım...

Yine görüşürüz dileğim.
Biraz olsun seninle hasret giderdim.
O kocaman yüreğini, yere göğe sığdıramadım.
Kendimi durduramadım,
Yine seni övgülerle anlattım... ( DeN!Z )