ÖĞRETMENİM

Küçücük fidandım yanına geldim,
Oku dedin oku başımı sevdin,
Anneydi merhametin babaydı şevkatin,
Bir Arkadaş, bir dosttun Öğretmenim.

Ders başladı, Egitimmiş adı; ahlak terbiye,
Güzel adam olmakmış en son hediye,
Bana tüm bilgini işle ver diye,
Sana koştum her gün Öğretmenim.

Türkçe, Matematik, Fizik ve Kimya,
Öğrettin insanları nasılmış dünya,
Sosyal, Fen, Tarih hatta Coğrafya,
Senle coştum her gün Öğretmenim.

Yaz dedin bir gün; yaz ki aydınlansın dünya,
Edebiyat edep bulsun, Türkçe dillensin.
Kalemşörü o gün öğrendim, kitap kurdunu da,
Ben o gün bir hoştum Öğretmenim.

Yıllar geçti her şey eskidi; yüzüm bile,
Ama verdiklerin dün gibi taze,
Mum yaktın insanlık aydınlansın diye,
O mumda ateştim Öğretmenim.

Sevgiyi öğrettin, saygıyı, Adam olmayı,
Dünya bataklıkta olsa; temiz kalmayı,
Merhameti, Erdemi, gönül almayı,
Ben hep güzelini seçtim Öğretmenim.

Sözlü yaptın, bazen yazılı, sınavdı adı;
Kaç aldım, hiç bir rakam aklımda kalmadı,
Yıllar sonra öğrencin bir şeyi anladı,
Ben o sınavı geçtim Öğretmenim.

Necmettin YİĞİT
24.11.2017
Esenler/ İstanbul