Kendime münhasır!

Şahsıma münhasır hezeyanlarım
Geceden yasaklı heyacanlarim..
Namlu ucu soğuk..
Alnnda hissettiğinde eceli..
Dilin lal olur cano..
Nefesin boğuk...

Yar yolunda vurgun yemiş adımlar..
İsyanın kaç para cano..
Sende yürek Faso fisoysa..
Derman elinde tükenir..
Yürek menzilinde yoksan..
İşte böyle cano...
Keremi düşün, məcnunu düşün..
Leylayı..velhasıl..
Sevdalar uğruna ecelinden önce göçenleri..
Bu mekandan isteksiz geçenleri...

Şahsıma münhasır efkarım..
Sen bulaşma bana cano..
Ellerin yanar elimde..
Yüreğin erir yüreğimde..
Var git..
Vurgunlar ortasında düşlerim
Denize vurgun..
Hülyalara dalarım bazı cano..
Bir deniz kıyısinda dalgalara tutunurum..
Özgür..düşler kurarım..
Kendime münhasır... kime ne..
Bir iğde ağacının kokusuna bırakırım hasretimi..
Geceyi indiririm apansız..
Yarım dönen ay şavkına koyarım postamı

Ben dönerim etrafımda..
Akrep misali kendi düşlerime soakarım iğnemi..
An olur gecenini en uygunsuz vaktinde..
Uyanırım kan revan..
Yalın yıldızlar eşliğinde kurarım düşlerimi..
Avuçlarımda can verir..
Zulamda saklı bencilliğim..
Senden yana..

Kendime münhasır düşlerim ağlar..
Şafağı uyandırır..
Tan ağarmadan güneşi yandırır...

H. Işık 19/5/21. 20:23