AYBALAM
Şiir / Ayhan Çoban
Yorum/ Ümit Çetinkaya

Kapattım gözümü gayrı her şeye
Kör olsam gördüğüm sensin aybalam
Uçup giden kuştan nerdedir diye
Haberin sorduğum sensin aybalam

Gündüzden vazgeçtim inan her gece
Şiirler dökülür hep hece hece
Çözmek istediğim sonsuz bilmece
Fikrimi yorduğum sensin aybalam

Kırk düğüm olursun bazen genizde
Tüketirsin bazı dermanı dizde
Kaybetsem yolumu uçsuz denizde
Dümeni kırdığım sensin aybalam

Kederli ruhuma en koyu demsin
Hızıma dizginim öfkeme gemsin
Esrarı derinde bir tür gizemsin
Açtığım kör düğüm sensin aybalam

Takılırım nerde görsem izine
Yakarım cihanı bir tek sözüne
Her gece düşümde o gül yüzüne
Yüzümü sürdüğüm sensin aybalam

Sanma ki hevestir gelir de geçer
Her aşık gönlüne bir maşuk seçer
Deşilsin diyerek vurup da hançer
Bağrımı yardığım sensin aybalam

Gülistan ederim viran bağını
Sererim yoluna yâr kaf dağını
İlmek ilmek nakış nakış ağını
Ruhuma ördüğüm sensin aybalam

İster divanedir, delidir densin
Kırılmış kalbimi saklayan yensin
Ağrıyan başımın sebebi sensin
Yaramı sardığım sensin aybalam

Ayhan Çoban antalya