Koca çınar küçüldü çelimsiz fide oldu.
Zayıf dallarına da gurbet kuşları doldu.
Elbet onların çoğu özgürlükten yoksundu.
Kalbini ısıtacak güneşi bekliyordu..
Özgürlüğe özlemle günleri sayıyordu.

Gümüş dere suyunu çekiyordu gün be gün.
Dost görünen zehrini döküyordu dem be dem.
Düşmanlar çepeçevre parsellemişti madem.
Sularını içine, içine saklıyordu.
Özgürlüğü özlemle günbegün bekliyordu.

Bülbüller sarmış idi güllerin çevresini.
Görmüştü sahte aşkın nefret emaresini.
Hava puslu can, canan güneşe hasret idi.
İşkenceler vatanı sevmenin nedeniydi..
Özgürlüğü özlemle bekleyen neferiydi.

Eller açılmış Rabb’e ; medet...Allah’ım medet!..
Yapılmış hatalardan duyuluyor nedamet.
Ağlamak çözüm değil tek çözüm var feraset.
Sınıra, sırra hakim çareler arıyordu.
Lider Mustafa Kemal mevcudu karıyordu..

İşte o an gök yüzü bulutları sürüdü.
Lider Mustafa Kemal da Samsun’a yürüdü.
Samsun semalarını ışık ışık bürüdü.
Gösterişli çıkartma görülmeye değerdi.
Millet ile el ele birlik neymiş gösterdi..

Bastı bağrına O’nu vatansever yürekten.
Kim korkardı..söyle kim?..düşman denen sürekten.
Silahı olan silah..Elde kazma- kürekten.
Özgürlüğe susamış evlatlar koşuyordu..
Türk Milleti zaferle coştukça coşuyordu..

Samsun’da ateşlendi özgürlük Meş’alesi.
Gümüş dere coşmuştu Türk’ün öz şelalesi.
Mavi Gözlü Kahraman elde atın yelesi.
Görmemişti ki cihan, vatan sever böylesi.
Tarih şahlanıyordu tanınmıştı töresi..

Kanımız son damlaya özgürlüğe akacak.
Türk’ü kim tutabilir?..Özgürlüğe koşacak.
Tüm dünya gıpta ile, kıskançlıkla bakacak.
Atatürk ve eseri payidar yaşayacak.
Muasır medeniyet bizde vücut bulacak..


Emine Balı Oğuz..