-I-
Çık diyor ata toprağımdan, bana!
Koyun güder gibi sürüyor oradan oraya!
Allah’ın en mübarek ayında bile imanıma
Sövüyor balçık ağız, çöküyor boğazıma;
Böyle dönüyor zulmün çarkları...

Nereye dönsek onlar;
Dolar bezirgânları!
Çepçevre kuşatmışlar;
Onlar ve onların müptezel uşakları...
Yaşamak:
Özgürsün ya!
Özgürlük:
Yaşıyorsun ya!
Kitapsızlar, güya
İnsan hakları, çağdaşlık diye bize
Satıyorlar, o ikiyüzlü hitapları!

-II-
Sanma yıkılır bu kavi duvar, sadmenle!
Ey tarihin lanetlenmiş çocuğu, dinle!
Belki bükülür çelik halat
Ve kopar çekmeyle saç teli gibi, fakat
Dayanmışsa kemiğe bıçak,
Batmaz ne yapsan daha derine!

Menzili olmayan yol mu var, şaşkın
Sonu olmayan hâl mi var?
Elbet döner tersine rüzgâr...
Ve çevrilir acılı yüzler bahar gülüne!

Ey tarihin lanetlenmiş çocuğu, dinle:
Sanma yıkılır bu kavi duvar, sadmenle!
Senin de kurtuluşun olacak, o topraklarda
Bahar geldiği gün, Filistin’e...