Müjganından akan yaşın bir umut olduğunu
Göremeyecek kadar çaresizsin
Gözlerinin içi gülüyor aslında
Ne kadar hüzünlü bir an yaşasa da
Gidenin arkasından el sallıyorsun
Köşeyi döndü görmez artık seni
Elindeki bir kova suyu döktün zaten
Geriye gelmesi için ritüel yapıyorsun bazen
Kafanda çılgınca sorular var
Biraz tekinsiz ve korkulu azaplar geliyor
İçini bir an sıkıyor, göğsün daralıyor
Bir yıl geçiyor üstünden
Köşeyi dönünce görüyorsun bir anda
Müjganındaki yaş yine akıyor
bu sefer sevinçten biliyorsun
Duramıyorsun yerinde için kıpır kıpır
Kapıya koşuyorsun, sokağa fırlıyorsun
Yolun ortasında vuslat sona eriyor
Gamzelerine düşmüş artık yaşlar
Elleriyle siliyor yaşlarını
Bir buse konduruyor alnının ortasına
Ruhun çekiliyor bir anda
Saniyelik bir olay sonra geri geliyor
Kendine geliyorsun onun sesiyle


Ahmet YOLDAŞ 08.05.2021 İzmir