Git sende durma git ötekiler misali

Kalbin hicran içinde çağlayandır ahı

Nasibi muvacehesinde düş bir sancı

Acı ruhumun haline nedense yabancı



Bir mahzunluk duçar olur imdi halime

Sol yanımda nükseder sancı ahvalime

Nidayım solgun umutlu aşksız kalbime

Hicranım yılları deviren vakti zamana



Ne kaldı ömürden iki çeyreği götürdü

Gül kokusuna hasreti kefeniyle sürdü

Hüzün sandalı dalga eşliğinde göründü

Ruhum seyisliğinde sefilliğe refakatti



Solgunluluğun adımlarında aşkı tatmadı

Sevda tutkularıyla sağanakta ıslanmadı

Hülyalar uykusuna nefeslerle boğulmadı

Sade bir hayatın hissizliğinde soluklandı



Ayazın en şiddetlisinde çatları şu ellerim

Ağustosun sıcağında ekmek için terlerdim

Aşka haletimi ekleyerek düşünür giderdim

Sazendenin nağmelerine gezinir düşlerdim



Ne varlığım vardı nede mevcut bir niteliğim

Aşka talip olursam ben şimdi kime ne derim

Zevklerin insicamında boğulan aşkı neyleyim

Ben derdin deminden serinleyen bir nefesim



Nisa denince anam, bacım gözümde canlanır

Kan damarda edepten soyutlanınca ne utanır

Hayâ perdesi insanlık için sağduyu cenahıdır

Anlayanlar akide mertliğinde masum yolcudur



Kime hasret olduğumu bilerek sabırla giderim

Sevdiğim canlar muhabbetleriyle anlamlaşırım

Ruhumun hicranında ötelerin hazzıyla yaşarım

Aşkın ölümsüzlüğünde ağır aksak bir yolcuyum





Mustafa CİLASUN