ESASENŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Kendimle münakaşam.
İçimde bir çiftlik var ,
Çiftlikte bir beyin, Beyinde ahenkle dans eden kelimeler, Bitirilmeyi bekleyen cümleler, Kendi kendine yön veren düşünceler, Noktayla virgülü birbirine düşüren, Günler . Çiftlikte bir de kalp var , En esaslı duygular Süzülerek yer ediniyor. Savaştan yeni çıktılar. Fazla sayıda yaralı olsada Can kaybımız yok, Sadece seviyi kaybettik, Alıştık sorun değil… Çiftliğin yaşlı teyzesi konuşuyor, Kelime oyunu oynuyor, “Toz duman içindesin yavrum, Bu halini mi reva gördün Hepsi mi kırıktı aynaların Yoksa her şey yerle bir oldu da, Rüzgarın tozunu mu taşıyorsun Söylesene sen nerdesin Bu yerde Beynini de kalbini de Hiçe mi saydım.” Diyor. Bense cevabı olmayan suallere Bir yenisini daha eklemekle meşgulüm. |