2
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
492
Okunma
Kendimle münakaşam.
İçimde bir çiftlik var ,
Çiftlikte bir beyin,
Beyinde ahenkle dans eden kelimeler,
Bitirilmeyi bekleyen cümleler,
Kendi kendine yön veren düşünceler,
Noktayla virgülü birbirine düşüren,
Günler .
Çiftlikte bir de kalp var ,
En esaslı duygular
Süzülerek yer ediniyor.
Savaştan yeni çıktılar.
Fazla sayıda yaralı olsada
Can kaybımız yok,
Sadece seviyi kaybettik,
Alıştık sorun değil…
Çiftliğin yaşlı teyzesi konuşuyor,
Kelime oyunu oynuyor,
“Toz duman içindesin yavrum,
Bu halini mi reva gördün
Hepsi mi kırıktı aynaların
Yoksa her şey yerle bir oldu da,
Rüzgarın tozunu mu taşıyorsun
Söylesene sen nerdesin
Bu yerde
Beynini de kalbini de
Hiçe mi saydım.”
Diyor.
Bense cevabı olmayan suallere
Bir yenisini daha eklemekle meşgulüm.
5.0
100% (9)
Cevap Yaz