NEFSIMMIŞ MEĞER.
Dünyada tek düşman nefsım sanmışim.
Meğerse ben bunda çok aldanmişim.
Şeytan adı çıkmiş ondanda beter.
Asıl sınsı düşman nefsımmış meğer.

Dünyalık sevgıyı kalbıme koymuş.
Bir eşkıya gıbıl adresi sormüş.
Mana alemınde dukkan soyulmuş.
Koynumdakı yılan nefsımmış meğer.

Hayırları boş ver dıyen o imiş.
Farzları kökunden sökup devırmiş.
Hep boş işler ile meşkul edermiş.
Benı oyalayan nefsımmış meğer.

Hayaller peşinde koşturup durur.
Bir kalemde sıler manayı gurur.
Vurdumu acı maz nara düşürur.
Dost gıbıl görunen nefsımmış meğer.

İki yakam bir araya gelmedi.
Üç günlük dünyada huzur vermedi.
Kirk yıl oldu tek bir allah demedi.
Sınsı pılan cızen nefsımmış meğer.

Neyleyeyım bu gunah kâr bedenı.
Kulluğum yok guya oldum medeni.
Seyredermş nara doğru gıdenı.
Kahpeler kahpesı nefsımmış meğer.

Gönlume dünyalık tahtını kuran.
Uyan artık uyan ey gönul uyan.
Ellı yıldır gece gunduz uyutan.
O büyük sahtekar nefsımmış meğer.

Nefsını tanıkı Hakkı bılesın.
Allah için göz yaşinı sılesın.
Yüçe yaratandan affı dılersın.
Tövbeyı sevmeyen nefsımmış meğer.

osman köseoğlu.
26,12,2012
Tuzla-İSTANBUL