Ben aşkta hiçbir zaman cimrilik etmedim...
Kalbimin sevgiye dair neyi varsa hepsini harcadım...
Hangi yol varsa, karanlığına aldırış etmeden...
Gözüm kapalı atıldım...
Bir umut yüreğine ulaşırım sandım....

Oysa...
Kar yağışı gibi sesizce geldi yalnızlık...
Yağdı yağdı...
O biriktikçe ben altında kaldım...
Şimdi bedenim sıcak...
İçim soğuk....
Bahara yeniden açar mıyım?
Bilmiyorum....

Rüzgar vurdukça bedenimdeki tozumu savurdu...
Yüreğimde yaprak dahi oynamadı...
Oysa seninle hep ayrılığın kenarında oynardık....
Budenli olacağımı düşünmemiştim...
Kıyılarında aşk ateşine yakın olduğunu bilemedim....
Meğer...
Aşkın ateşi yaklaşmadanda yakıyormuş...
Şimdi ismin yüreğimde nereye değse canım acıyor....

Yavaşça kaktım düştüğüm bu girdaptan...
Kafamda bulunan onca sorunun cevabını hiçbir kitapta bulamadım...
Şimdi ellerim ceplerimde düşüncelerimi
tekmeliyorum...
En çokta seni düşündüklerimi...

Zaman öyle yada böyle geçiyor....
Beden yaşlanıyor...
Bende değişmeyen sadece sen kalıyorsun.....

Yüreğimde öyle bir yer tutmuşsun ki...
Hala ilk gördüğüm yerdesin...
Sen güneşe benziyorsun...
Güneş sende doğuyor...
Benimse gözlerim kamaşıyor....
Sonra birden...
Soğuk bir ayrılık, aklımın kapısını çalıyor....
Beni bu düşüncemden uyandırıyor...
Etrafımda ne varsa siliniyor....
Bir ayrılık şiiri kalıyor....
Başlığı yine olmadı diyor...