Ve’l ley’l damlar içimden sevdamın öksüz dünleri,
Ve ben yine sana vurgunum hizansızca,
Neden kıpırdamaz müjgânın söyle ,
Söyle ey! nur yüzlüm sevdamıza ...
Kaç mizan daha geçecek kirli kılıçlardan böylece ,
Ve Kaç intizam daha yerle bir olacak hasretten...
Mekke’nin garipleri ancak bu kadar mahsundu,
Ancak benim kadar yalnız ve çaresiz ıssızlarda...
Çölden çöle sürülen muhacir yüreğim,
Varır mı acep sahrasına ey! Efsâ...

Efsâ yüzyıllar geçti bu hikayenin üzerinden,
Çağlar açılıp kapandı gönlümden ,
Ve bak yine sen varsın gönlümün yörüngesinde ,
Yunus’la zikreder , Mevlana ile semah dönerim bezahlarda aşkina özlem duyarak,
Aşkın bahçesinde güller açmaz artık ...

Ve hiç bir canlı senin kadar güzel bakamaz gözlerime,
Yazılmadı boyle bir hikaye Efsâ,
Yazilmayacakta !
Kimse kimseye böyle yanmayacak ta !
Ve kimse senin yerini dolduramayacak ta ..!

Cihan BERDİBEK
19.04.2021