Sen hiç çınar ağacının gölgesinde oturdun mu?
Ben mesela, çok oturdum.
Gölgesinde bir sürü canlıları besledim.
Sonra kendim içinde,
Biraz umut, biraz da hislerimi ekledim.
Sonra hayaller kurup gökyüzüne seslendim...

Bir gün muhakkak buraya gelip uğramalısın.
Yerle gök arasında ki bu çınar ağacına yaslanmalısın.
Belki yaşadıklarımı anımsayıp,
Biraz olsun hatıralarımıza sahip çıkmalısın.
Demem o ki, beni yaşamak istersen eğer,
Buraya bir an önce gel,
Çünkü buna değer...

Geldiğinde beni sor kuşlara, karıncalara.
Ellerimle beslediğim kedilere, köpeklere.
Sor, sormalısın da.
Öyle umarsızca bakmamalısın etrafına.
Kaygı ve endişe duymalısın oturunca.
Çünkü orada geziyor benim hatıralarım.
Ne kadar anlatsam da,
Kelimeler yetmez sanırım...

Bir gün, bir bakmışsın ki, gelmişsin buraya.
Öyle çok uzaklarada dalıp da gitme,
Beni aramaya.
Kaldır yüzünü gökyüzüne doğru,
Gökyüzü bizimdir, mavilikler bizimle.
Lütfen bu durumu koru…

O zaman bir kuş olurum uçarım sana.
Seni görebilmek için bu diyarlara.
Şayet gelirsem senin için buralara,
Seninle bir dünya kurarım,
Yeni yeni umutlara…( DeN!Z )