Karıncalar yokluğun fısıldar kulağıma
Her an hazırda bekler kor atmak ocağıma
Hele kapın açılsa bir çıksan sokağıma
Seni görür sevinir mesrur olur yüreğim

Bu beklemek arafta kaldım yalnız başıma
Yok hayatta hiç kimse su katacak aşıma
Sabah rüzgarı vursa sevinirdim kapıma
Gelip kapım açsaydın ne olurdu güzelim

Saatler zehir kusar takvimlerse ayrılık
Hiçbir yere gitmeye yapmıyorum hazırlık
Ölümün büyüsüne biz seninle kapıldık
Bu dünyada olmadı mahşerdedir dileğim

Ucu bucağı olmaz sevda denen bu dağın
Dilerim mevladan ki senin aklını alsın
Yalnız beni düşünüp yalnız beni anasın
Kavuşacak yolların bak açıktır kucağım

Her daim belli olmaz dört cihetten gelirim
Gün geçtikçe aşkının ateşiyle eririm
Anladım ki ben senin divanenim delinim
Yeter artık ne olur bilsen nasıl özledim