3
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
547
Okunma
yanıtlar bekliyorum
en yakın dost görünenden
vicdanlarına bıraktım
kalbimdeki tapulu hakkaniyetleri...
nasıl yürümüş geceye
aklım barıştan yanaydı
ah kırılmış bu taşlar
yıkıldı duvarlar
ve bir çocuk ağlıyor içimde
sarılmış kalın çınar gövdesine...
sende kalsın onlar
ben vazgeçtim
yok saydın zaten
sen ne zaman böyle oldun
anlamadım
hangi dikenlerin arasında
unutmaya çalıştıkça batıyorsun yüreğime
yalnız olmadığını biliyorum
söyle kiminle...
bir şehir dolu
elalem konvoyunu terk ediyorum
kolay olmasa da
taşımaktan yoruldum
yargılayan
suçlayan
elimdeki kırmızı mumla ne varsa
şehirleri yakıyorum...
biliyorum
bedelsiz değilmiş doğruluk
hiç acı hissetmiyor kalp
kanattın içimdeki kuşları
sessiz renksiz
kimsesiz
mezarlığına gömebilirsin artık....
18-04-2021
5.0
100% (7)
Cevap Yaz
