Bu hikaye baştan sona hakikat
Hasretin içimi yakar Arif’im
Artık yüreğimde kalmadı takat
Hasret burcu burcu kokar Arif’im

Eller seni bizden aldı götürdü
Nur yüzlü çehrene hasret oturdu
Kader başımıza neler getirdi
Bu hasret ömrüme yeter Arif’im

Yusuf yüzlü yavrum bu imiş kader
Ezelden bahtına yazılmış keder
Yusuf’a sadece sabretmek düşer
Kullar kaderini yaşar Arif’im

Düşündükçe aklım fikrim almıyor
Azından dolmuyor çoğu almıyor
Biçilen elbise sana olmuyor
Suçsuz ve günahsız yatar Arif’im

Yoktu biliyorsun Yusuf ta kusur
Düşmüştü payına Yusuf’un sabır
Evlat hasretiyle Yakup ta kahır
Payıma hasretin düşmüş Arif’im.

Sen doğru bildiğin yolda yürüdün
Dersliksiz ağladın derslikle güldün
Çokta başarılı öğretmen oldun
Haksızca zindana kondun Arif’im.

Kaderde mahkumluk olmakta varmış
Demir kapılarda kalmakta varmış
Yusuf’ i tevekkül etmekte varmış
Zulüm çokta fazla sürmez Arif’im

Haksız ve mesnetsiz çile çekenler
Bir saniye bir gün hükmünde geçer
Rabbim şerlerinden hayır halk eder
İnşallah hayırlar gelir Arif’im

Dualarım bütün masumlar için
Seherde dökülen damlalar sizin
Yürek sızlasa da hep için için
Dualar tesellim olur Arif’im

İmamoğlu hayat gam ile keder
Ne böyle gelmiştir ne böyle gider
İlahi adalet tecelli eder
Bir gün hak yerini bulur Arif’im