Şerefimle yaşadım onurumla övündüm
Bunca zaman içinde ben ne adamlar gördüm
Kaçtım hep yalandan kendi çilemi ördüm
Yalanı su gibi içen ben ne adamlar gördüm

Kendimi ezdirmedim çıkarlarım uğruna
Dönmedim yolumdan gittim doğrusuna
Katılmadım katiyen kötüler ordusuna
Garibi ağlatan ben ne adamlar gördüm

Kahpelik yer bulamaz bizim kitabımızda
Kurusun bir hainlik çıkarsa kanımızda
Çürükler barınamaz olamaz yanımızda
Parayla satılan ben ne adamlar gördüm

Sırlarımı gizledim alçaklara satmadım
Helal yedim lokmamı hiç haram katmadım
İşim gücüm doğruluk şaşılarla yatmadım
Dostlukları harcayan ben ne adamlar gördüm

Yüzümüze gülüp de sırtımızdan vuran
Onursuz yaşamayı bir günlük kar sayan
Ettiği firavunluğu makyajlarla boyayan
Elbisenin içinde ben ne adamlar gördüm

Köprünün üstünde ki ayıya dayı diyen
Helal lokma gibi yetimlerin hakkını yiyen
Bir şey sanıp kendini çaka satıp gezen
Kendini beğenmiş ben ne adamlar gördüm
Adem AYDINLI