Bir lokma ekmeğin derdine düştük
Yol bitmez koyman beni gurbet ele
Kime ne deyim yakamıza küstük
Dil tutmaz koyman beni gurbet ele

Çaresiz koydu şu zalim muhannet
ALLAH hiç kimseye etmesin mihnet
Nasıl yaşarım bak sen öyle zannet
Kul gitmez koyman beni gurbet ele

Nerde yatar kalkar kim nerden bilsin
Kalacak yer hani ara ki bulsun
Garibim hemşerim yok mudur gelsin
Tel etmez koyman beni gurbet ele

Hele hasta mısın baytarı bakmaz
İşten güçten kalsan amiri takmaz
Ölüyorum desen insanlık çıkmaz
Pul yitmez koyman beni gurbet ele

Yavrular evde yol bekleşip durur
Kara haberi eşim dostum sorar
Yufka yürekleri ateşler sarar
Hal yetmez koyman beni gurbet ele
14.4.2021
*
Bu Şiir’imin hikayesini Ekmek Parası uğruna elin yaban gurbetinde vefat eden "İlker Özden" kardeşime ve tüm gurbetçilerimiz üstüne acizane yazmaya çalıştım. Ve kendisine yüce Mevla’mdan engin merhametiyle muamele etmesini dilerim.
Aydın Suyak