Bu hikaye...
Sevginin sevgiliyle buluşup...
Elele tutuştuğu anda başladı...
Doğada varolan ateş gönülde yanmayı öğrendi...
Yanmak ve küle dönmek...
Aşkın yolcusu oldu....
Herşey yandı, küle dönüştü...
Kül toprağa karıştı...
Yanmayı bilenlerin hikayesi başladı...

Toprak yağmurla yeşerdi...
Yeni filizler verdi...
Filizler suyu unutup,
Güneşe aşık oldular...
Güneşle yanmayı sevenlerin hikayesi başladı....

O nedenle...
Yanmayı bilmeyen bu hikayeyi okumasın...
Suyu düşman bilen,
tutuşmayı sevenlerin hikayesi...
Yandıkça biten...
Bittikçe toza dönüşen...
Küllerin hikayesi...

Öyleki...
Bu hikaye...
Aşk ile ateşin kardeş olduğu...
İkisine değenide yaktığı...
Aşka düşenin ateşi anlattığı hikayeye dönüştü...

Sonra...
Hiçbirşeye faydası olmayacağını bile bile...
Yandıkça eriyen....
Yığıntı diye gömülmeyi, atılmayı göze alan...
Küllerin hikayesine dönüştü...

Sonunda...
Sevgililerin gönlünde harlanan...
Gözü kapalı...
Ateşe girenlerin hikayesi oldu...

Ve sonunda...
Aşka düşenin yanacak olması...
Yananın küle döneceği...
Sonra toprağa karışacağı...
Günü gelince yeniden yeşereceği manevi bir iklime dönüştü...



HAYIRLI RAMAZANLAR.....