QYAHYA ÇAVUŞ’UN ADAMLARI

Topları yoktu
tüfekleri yoktu
bombaları yoktu
yalnızca yüreklerinde
kor ateş gibi yanan
yandıkça yalazlanan
imanları vardı
inanıyorlardı
inanmak ne kelime
baştan ayağa inanç kesilmişlerdi
inanıyorsanız üstünsünüz buyruğuna
iman etmiştiler

Sanki kan kemik ve etten ibaret değildiler
baştan başa iman
baştan başa aşk
baştan başa kuvvet kesilmiştiler
som inanç som düşünce som ateştiler
yüreklerinde volkanlar kaynıyordu
lav püskürtüyorlardı her yere

Düşman çaresizdi
top tüfek işlemiyordu ateşten göğüslere
mermi işlemiyordu alevden nefeslere
onların kalplerindeki iman
yakıp yıkıyordu her yeri
ateş gibi parlıyordu gözleri
Türk askerinin

Düşman askeri
korkuyordu atıyordu silahını
kaçıyordu sırtını dönerek gerisin geriye
kaçıyordu ardına bakmadan
komutanlarının ikazına kulak asmadan
ölümden öteye ölüm yok diye
bile bile ölüme gidilmez diyerek

Yahya Çavuş’un adamları 80 kişiydiler
57. Alay’ın şanlı kahramanları
80 kişiye iki tüfek düşüyordu
ne başka silahları vardı ne bir şey
bir de mangal gibi yürekleri vardı
ateş gibiydiler
gözleri çakmak çakmaktı
ne topları ne tüfekleri vardı
mangal gibi yürekleri vardı
ateş gibi gözleri
gözleri çakmaktı
ateşten ok gibi atıldılar
düşman üstüne
bir mızrak gibi
fırlayarak ileri
saplandılar düşman böğrüne bir mızrak gibi

Düşmanın topu tüfeği vardı
ama yürekleri yoktu
korkuyorlardı ölmekten
dehşete düşüyorlardı
ölme ihtimalinden bile

Geri dönememekten
dehşete düşüyorlardı
tir tir titriyorlardı korkularından
korkuyorlardı
gitmekten ama bir daha geri dönmemekten
kaçıyorlardı
ardlarına bakmıyorlardı
ardlarına bakmadan kaçıyorlardı
azrailden kaçar gibi kaçıyorlardı
en ufak bir gürültüden korkuyorlardı
ödleri kopuyordu

korkaktılar
yüreksizdiler
kadın kılıklı erkektiler
adlarından başka erkeklikleri yoktu

Ürküyorlardı
kendi gölgelerinden bile
korkuyorlardı nefes almaktan
ürküyorlardı
her an ölümle burun buruna gelmekten
korkuyorlardı ölümüne korkuyorlardı

Oysa Türk askerinde korkudan en ufak bir eser yoktu
korkmuyorlardı ürkmüyorlardı
korkmuyorlardı hiç bir şeyden
ölümden perva etmiyorlardı
ölüme aşkla koşuyorlardu

Yarışıyorlardı Türk askerleri
cennete girercesine
ölümden korkmak her an ölmektir diyorlardı
ölmek sevgiliye kavuşmaktır diyorlardı
savaşıyorlardı Azrail’e bir an önce kucak açmak için
yarışıyorlardı cennete bir an önce kavuşmak için
yarışıyorlardı cennete girmek için
yarışıyorlardı Allah’a ulaşmak için
yarışıyorlar ve savaşıyorlardı
göğüs göğüse savaşıyorlardı

savuşuyorlardı bir bir aramızdan
yarışıyorlardı vuruşmak için

gökyüzüne ulaşıyorlardı
yüce ALLAH’a kavuşuyorlardı

ahmet KEMAL