Petekleri dağıtılmış bal arıları kovanı gibi ölüm dağıttı yuvamı
kırmızı gülüşlü rezil bir kadın ilklerini dondurdu umudun
korkunç yiğitlikleri kovaladı saçları dağınık gece.
İbadet hanede ne anlattı sana niçin korktu gözlerin o hükümdarların başbuğu ölümden.
Nasılda ağladı yoksullugu kırmızı rujlu şehvet çekip gidince sen.
Çok ölümler gördü yüreğim çok yalanlara mahkum
tozlu topraklı o yolda kimseler geçmedi kimseler gitmedi bir yerlere.
Erkekler güçlü değildir bilirim umutlarda öyle
yolcular göçerdir yolcular meçhul
özgürlük sarışmaktır umuda bir sabah dönencesinde.
Haydi gel uyumayalım bu gece olurmu
yıldızlara bakalım yıldızlarda ruhları yitenlerimizin
Esmer duyguları olur karanlığın.
Of o petekleri dağıtılmış arı kovanları
o yorgun sevişmeleri yanlızlıgımın
Bilirim güçlü değildir erkekleri aşkın önünde
karanlığı ayazdır bu mevsimin.