Bir kum deryâsıdır çöl
kum savrulur, uçar, göçer
tepeler de yürür
çöl yerinde durur

her yolun yolcusu olur
dede torununda
hayat iksirini bulur
her hancı bir gün yolcudur

ağacın kaderinde yanmak
suyun kaderinde donmak
bebekte ağlamak vardır

kadere inanmayanları
kaderleri ile baş başa bıraktım
kendimi o muhteşem
ırmağın kucağına attım

hayat bu, durmaz akar
yüce dağların mâverasında
kim bilir neler var
meraklılar tırmansın, baksın
bana imkânsız, artık
o ateşi gençler yakar

nasibi olanlar
ısrarla tutunanlar
zirveleri aşar
her insan eceline koşar
ırmağın kendi mecrâında
ummana koştuğu gibi

tutunduğum çınar kütüğü
hedefe kilitlenmiş
hedef de gözlerime
gözlerim de yazgıya

debelenmek beyhude
dünya yakasız bir zıbın
tut tutabilirsen

üç öksürük evvel
boğazımdan geçen
meğer son lokmaymış
şu avucumda sıktığım
benim değil, artık
aç gözlü dünyanın

İdris Esen, Ekim, 2018, Erenköy