Mevsimler geçti aylar, günler...
Ah o takvimler, her yaprak ömürden.
Ve ömür akıp gidiyor su gibi...
Hiç beklemeden.
Bıraktım artık her şeyi biliyormusun.
Nasıl olsa benim değil;
’O’ nun dediği oluyor.
Bildiğim tek şey, ölçülen sabrım...
Birde sevgim, yüreğimde ki hazinem...
Gülüşüm,.ağlayışım, düşlerim...
Kısacası neyse yaşayacaklarım;
Hiç bir şeyin hayalini kurmuyorum...
Koskoca bir denizde, bir sandal !
Dalgalar nereye götürürse..!
Zaten ne istedik te tersi olmadı?
Her iyilik cezasız kalmadı !
İyi niyet ne zaman takdir gördü ki ?
Yaradan bilir dedim; bıraktım değerini...
Ben hiç kıramıyorum sevdiklerimi.
Hatta; sevmeyenlerimi..!
Yapmayı öğrendik gönülleri...
Ata’dan YUNUS’TAN !
Ne zaman kurtulacağım bilmem?
Yaşamak denilen kabustan ?
Sevginin özünü okudum...
Hırslarım yok !
Nefreti bilmiyorum.
İnsanlık davasında;
Galiba tükenip gidiyorum.
Olsun...
Ben ’insan’ları; yinede seviyorum...
Öyle bir yer varki ;
İNSANDA !
GÖNÜL...
Gönül adamı olsunlar diliyorum...
...
Nigâr Güler.